Posters - hadracha.org

Posters.
1. Israel is…een centrum van Joodse Opleving
Deze poster focust op het spirituele aspect van de Staat Israel
als centrum van Joods leren en spirituele creativiteit. Het
illustreert verschillende facetten van het Joodse leven die naast
elkaar leven. De orthodoxe stroming heeft een uitgebreid
educatief systeem en speelt een prominente rol in Israëls politiek
en de vorming van de Israëlische cultuur. Daarnaast hebben we
ook nog wat men noemt de “modern orthodox” die een halachisch
religieus levensstijl hebben en betrokken zijn in elk aspect van het
Israëlische leven waaronder ook het leger, de economie, en op
academisch gebied. Daarnaast is een deel van de bevolking niet
betrokken bij de een of andere stroming in het Jodendom, maar
uiten hun Joods zijn alleen op cultureel vlak en doen wat aan
bepaalde ceremoniën en vieren de feesten.
Joden in Israel leven in ieder geval in een Joods raamwerk, want
het Opperrabbinaat van Israel de erkende autoriteit is op het
gebied van persoonlijke status (chupah, get,wie joods is en wie
niet). Feestdagen en rustdagen, nationale plaatsten en het
educatieve systeem zijn in principe gebaseerd op de erkenning en
behoud van de Joodse traditie.
2. Israel is……de inzameling van de ballingen.
Deze poster laat Israel zien als een land dat Joden uit de hele
wereld aantrekt. Israel bestaat uit een unieke mix van
gemeenschappen met verschillende culturele wortels. Zelfs voor
de oprichting van de Staat Israel, waren de Zionistische instituten
bezig met het brengen van de Joodse vluchtelingen uit Europa. Na
de onafhankelijkheid, kreeg dat doel een officiële bevestiging, en
werd gevolgd door grote golven van Aliyah en de in werking stelling
van de Wet van Terugkeer - Chok Hashvut, dat verzekerde dat
elke Jood die naar Israel kwam meteen staatsburger van Israel
kan worden en hulp krijgt bij de immigratie. (We komen later nog
terug op deze Wet van Terugkeer). Gedurende haar bestaan,
heeft de Staat Israel miljoenen immigranten opgenomen, zelfs op
grote schaal operaties opgezet waarbij hele gemeenschappen in
nood naar Israel zijn getransporteerd. De Staat investeert enorm
in de integratie van de Oliem uit diverse culturen in de Israëlische
maatschappij, leert ze Ivriet en geeft ze de nodige vaardigheden
om deel te worden van de Israëlische maatschappij. De poster
illustreert de grote variëteit aan nieuwe olim en de moeite die
gedaan wordt om ze te integreren cultureel en sociaal.
3. Israel is ……het thuisland van alle Joden.
Deze poster lat zien de bredere implicaties van het bestaan van
Israel als Joodse Staat, die niet alleen invloed heeft op de Joden
die binnen haar grenzen wonen maar ook op Joden over de hele
wereld. De poster illustreert de hulp die Israel gaf meteen na de
onafhankelijkheid aan Holocaust overlevenden die in Displaced
Persons Camps zaten, en de vele soorten activiteiten ondernomen
door Israel in de Joodse gemeenschappen over de hele wereld.
Tegelijkertijd deden Joden van over de hele wereld grote moeite
voor de Staat Israel – fondsen oprichten, vrijwilligerswerk doen
en demonstraties organiseren en support. De relatie tussen de
Joodse gemeenschappen buiten Israel en de Staat Israel is
complex en draaien om vragen over Joodse identiteit en Zionisme.
De sterke band tussen voorzien in een unieke inhoud en
belangrijkheid tussen de blijvende bestaande gemeenschappen in
“choel” (choets La’ arets) met de plats van de Staat Israel als
fysieke en spirituele thuisland van het Joodse volk als geheel.
4. Israel is…..een plaats waar Joden zichzelf kunnen beschermen
tegen vervolging.
Gedurende de jaren van ballingschap , en na de oprichting van de
Staat , was een belangrijk punt voor het Joodse volk het recht om
zichzelf en hun bezittingen te beschermen. De lange jaren in de
Diaspora waren vol met vervolgingen. Gedurende deze tijd werd het
Joden verboden of onmogelijk gemakt om zich te organiseren voor
hun eigen verdediging. De Staat Israel ontstond vlak na de
vreselijke destructie van de Europese Joodse gemeenschappen
gedurende de Holocaust en tijdens de herhaaldelijke Arabische
aanvallen op de Joodse gemeenschap in Eretz Jisrael. Een van de
doelen van de Staat is het beschermen van haar burgers en hel
helpen van Joodse gemeenschappen die onder vervolgingen hebben
geleden over de hele wereld. De Staat Israel heeft een sterk en
ethisch militaire kracht opgebouwd en ontwikkelt geavanceerde
technologieën om te kunnen helpen in het gevecht om voort te kunnen
bestaan en de bescherming van haar burgers tegen vijandige machten
die Israël’s bestaansrecht ontkennen als soevereine Joodse Staat in
het Land Israel. Deze poster laat verschillende aspecten van het
Israëlische Verdedigingsleger zien, dat klaar staat op elk moment
onder alle omstandigheden om Israëlische burgers te redden en te
helpen. Israel was ook verantwoordelijk voor het terecht stellen van
Adolf Eichmann, de senior Nazi die veel jaar gerechtigheid had
ontlopen.
5. Israel is……het historische land van het Joodse volk.
Deze poster focust op de terugkeer van het Joodse volk naar het
thuisland – het land waar haar voorvaders hadden geleefd en
gewerkt duizenden jaren geleden, en waarna ze altijd terug
hebben verlangt. Na de oprichting van de Staat, werd het unieke
karakter van eeuwenoude Joodse plaatsten hersteld.
Uitgebreide archeologische activiteiten ontdekte en
reconstrueerde het leven in Eretz Jisrael in oude tijden.
De poster geeft een beeld van de archeologische werken die op
grote schaal plaats vinden in Israel.
6. Israel is…..een samenleving gebaseerd op de principes van
sociale gerechtigheid.
De mensen die de Staat Israel hielpen oprichten hadden niet
alleen voor ogen een onafhankelijke joodse staat, maar ook een
land dat werk aan het welzijn van zijn burgers.
In Israel heeft iedereen recht volgens de wet op adequate
medische verzorging en hulp van de bijstand instituten. De staat
voorziet ook humanitaire hulp aan gemeenschappen in nood over de
hele wereld. Zoals je kan zien op de poster, maakt israel gebruik
van haar ervaringen om te helpen bij de redding van slachtoffers
van een ramp over de wereld. Daarbij geven veel niet officiële
organisaties hulp aan hen in nood, speciaal in tijden van
economische crisis en ernstige werkeloosheid.
Verschillende jeugdorganisaties, zijn betrokken bij
vrijwilligerswerk om het leven in Israel beter te maken.
7. Israel is…..een centrum van Joods leren en cultuur.
De leiders van de Zionistische beweging begrepen het belang van
de Israëlische Staat, niet alleen als thuishaven voor het vervolgde
Joodse volk, maar ook als plaats waar de Joodse cultuur verder
kon ontwikkelen. En inderdaad, al voor de oprichting van de Staat
werkten vele organisaties aan de ontwikkeling van de Joodse
cultuur in al zijn diversiteit. Academische studies, wetenschap,
muziek, theater, poëzie en Hebreeuwse literatuur hebben een
internationale erkenning gekregen. Dat alles was grotendeel te
danken aan de revival van het Hebreeuws als levende gesproken
taal en niet alleen als taal van Tefillah en Tenach enz. lashon
hakodesh.
Natuurlijk is in Israel ook het centrum van Joods leren. De vele
Yeshiwot en Midashot zitten jaar in en jaar uit vol met studenten
van binnen en buiten Israel voorkorte of langere perioden.
De poster laat een paar voorbeelden zien van de uitbundige
Israëlische creativiteit in verschillende velden die deel uitmaken
van het leven van elke dag in Israel.
8. Israel is….een moderne, democratische, soevereine staat.
De Staat Israel werd onafhankelijk op 5 Ijar/14 mei 1948, nadat
In de Verenigde Naties vergadering een resolutie werd
aangenomen in 1947 die toestemming gaf tot de oprichting. Van
het moment van de onafhankelijkheid, werd Israel een soevereine
staat met zijn eigen rechtssysteem en een regering die werd
erkent door andere volkeren in de wereld. De leiders wordt
volgens de democratische principes geregeerd. Er worden
algemene verkiezingen gehouden om de leden van de Knesset – het
parlement en dus de regering te kiezen. Verkiezingen worden
regelmatig gehouden volgens het systeem van “evenredige
vertegenwoordiging “, waarbij het aantal stemmen voor een partij
bepaalt hoeveel zetels het krijgt in de Knesset. (Dus als een partij
20% van de stemmen krijgt, heeft het recht op 20% van de zetels
in de Knesset). De President vertrouwt de een leider van een van
de grootste partijen met de taak om de regering te vormen en
deze te leiden.
De veiligheidsproblemen en sociale onderwerpen die Israel kent,
zorgen voor veel spanningen en meningsverschillen, maar het
democratische systeem verzekert vrijheid van meningsuiting voor
elk standpunt, ook die van minderheidsgroeperingen en de
mogelijkheid om invloed te hebben op de beslissingen die genomen
worden in de Knesset.
De poster laat zien het symbool van de Staat Israel, de
Onafhankelijkheidsverklaring en verschillende aspecten van de
Staat Israel als een onafhankelijke en democratische staat en lid
van de Verenigde Naties.
PEULAH MET AL DE POSTERS SAMEN .
ISRAEL EN IK.
Doel:
Het presenteren van de verschillende aspecten van de Staat
Israel, bekijken in hoeverre de chanichiem zich identificeren met
deze aspecten en misschien andere aspecten naar voren brengen.
Leeftijd: 11-15
Materiaal:
Papier, plakband, pennen, “smiley’s” , paperclips,
De madriech vraagt: Wat betekent Israel voor jou ?
Waarom is Israel belangrijk volgens jou ? Waarom is het
belangrijk dat Israel blijft bestaan ?
Elke chaniech schrijft zijn eigen mening op papier en geeft dat
aan de madriech.
De madriech hangt de posters op in de kamer. Hij geeft zes
smilleys aan elke chaniech en vraag hen om de posters goed te
bekijken en te beslissen met welk aspect ze zich het meest
identificeren. Iedere chaniech bevestigt 3 smileys met paperclips
aan de eerste keus, 2 aan de tweede keus en 1 aan de derde keus.
De andere posters krijgen niets.
Als iedereen dat heeft gedaan, telt de madriech de resultaten en
vertelt met welke poster de chanichiem zich het meest hebben
geïdentificeerd . De chanichiem die de “winnende” poster hebben
gekozen leggen uit waarom ze deze kozen en niet de andere en
bespreekt met de chanichim hun keuzes.
Staan er op de posters aspecten van Israel waarover de
chanichiem niet eerder hadden nagedacht ?
Zijn er aspecten van Israel die belangrijk zijn maar niet worden
genoemd ?
Laten de posters Israel zien zoals zij, de chanichiem, Israel zien ?
Nu mogen de kids zelf een poster maken over de belangrijke
aspecten van Israel ? Wat zouden zij erop zetten ?
Welke tekst en wat voor foto’s ?
PEULOT VOOR DE VERSCHILLENDE POSTERS APART.
1.ISRAEL IS……EEN CENTRUM VOOR BLOEI VAN HET
JODENDOM.
TEFILAH VOOR DE MEDINAH
Pak een Sidoer en zoek op de Tefillah voor de Staat Israel.
(In de Hausdorff sidoer staat het op blz. 150.)
Kopieer dit voor je chanichiem.
Vertel dat deze Tefillah is samengesteld door het opperrabbinaat
van Israel.
Vertel wat de taken zijn van het opperrabbinaat in Israel.
Neem deze Tefillah door en laat de chanichiem eruit halen wat we
eigenlijk vragen voor de Staat Israel in deze tefillah.
Zijn er nog dingen die er niet in staan maar die de chanichiem
misschien wel zouden willen toevoegen ?
Laat de chanichiem op de posters dingen zoeken die te maken hebben
met de Tefillah.
HET OPPERRABINAAT VAN ISRAEL.
Dit is het Rabbinale Orgaan erkent door de Staat. Het instituut van
het Opperrabbinaat bestaat al sinds 1921, het begin van het Britse
Mandaat in Eretz Jisrael (Palestina). De wetgeving van de “Kneset
Israel” ten tijde van het Mandaat van de Britten, de regels van de
minister van religie in 1972, en de Wet van het Opperrabbinaat in
1980 waren de basis voor de regels voor de verkiezing van twee
opperrabbijnen van Israel – een Sefardische en een Ashkenazische
rabbijn en daarnaast andere rabbaniem die in het hoogste orgaan van
het opperrabbinaat zitten.
De wet geeft een aantal taken voor de twee opperrabbijnen.
Gedurende hun aanstelling zijn ze voor de helft van de tijd hoofd van
het Rabbinale Rechtbank - Beth Dien, terwijl de ander hoofd is van
het opperrabbinaat. Na een half ambtstermijn wisselen de twee
opperrabbijnen van deze taken.
De taken van het Opperrabbinaat zijn de volgende:
- Uitspraken doen op Halachische gebied.
- Het volk dichter bij Torah en mitswot brengen.
- Kashrut certificaten toekennen.
- Dajaniem (rechters) aanstellen.
- Opleiden van Rabbijnen voor de gemeenschap.
- Rabbijnen aanstellen die choepot mogen doen.
Het Opperrabbinaat wordt geassisteerd door een administratief
orgaan wiens centrale kantoor het Nationale Kashrut Departement is.
Dit departement is verantwoordelijk voor de toezicht op het Kashrut
voor het hele land. Inclusief het kashrut toezicht op spullen die
worden geïmporteerd.
De belangrijkheid van het Opperrabbinaat kan niet worden
afgemeten aan de formele taakomschrijving van de wet. De grootste
waarde ligt in het feit dat haar autoriteit wordt erkent door de
meerderheid van de (religieuze) bevolking.
Het Bet Dien heeft rechtsbevoegdheid in zaken van choepah en get.
Er zijn echter ultra- orthodoxe groepen die de autoriteit van het
Israëlische Opperrabbinaat niet erkent. Zij hebben hun eigen
religieuze instituten die “Edah Charedit” heet.
HaRav I.A. Hacohen Kook (Haro’e)
Eerste Opperrabbijn van de Staat Israel
Rav Shlomo Amar
Sefardische opperrabbijn
Rav Yonah Metzger
Ashkenazische Opperrabbijn
Israël versoepelt regels voor het huwelijk
Gepubliceerd: donderdag 19 juli 2007 21:14
Het Israëlische opperrabbinaat en de regering zijn het woensdag eens geworden over een regeling die het
honderdduizenden Israëliërs, die volgens een strikte lezing van de religieuze wetten niet als joden worden
beschouwd, mogelijk maakt om toch in het huwelijk te treden. Eerder was het rabbinaat, dat sinds de
stichting van Israël in 1948 over alle huwelijkse zaken beslist, daar nog tegen.
De regeling helpt vooral de vele Russische immigranten die niet uit een joodse moeder zijn geboren of tot het
jodendom bekeerd werden door niet-orthodoxe rabbijnen. Christenen en moslims, die zo'n 20 procent van de
bevolking uitmaken, kunnen alleen in het huwelijk treden binnen hun eigen geloofsgemeenschap.
Seculiere politici zien in het besluit het begin van de afbraak van de joods-orthodoxe monopolie op huwelijk,
scheiding, en begrafenis. Opperrabijn Shlomo Amar liet echter weten dat een huwelijk tussen mensen van
verschillende religies er wat hem betreft nooit komt. "Joden kunnen niet trouwen met niet-joden, dat is zo duidelijk
als wat", zei hij. "Assimilatie vreet al aan ons, maar we zullen er geen handreiking aan doen."
Minister van justitie Daniel Friedmann karakteriseerde de regeling als de invoering van het burgerlijk huwelijk in
Israël, zij het op kleine schaal.
Artikel JOODS HISTORISCH MUSEUM
CHALITSA.
Overeenkomstig de voorschriften van Deuteronomium 25 : 5-7 heeft een man, wiens broer overleden is met
achterlating van een kinderloze weduwe, de plicht deze vrouw als echtgenote te aanvaarden. Dit
zogenaamde zwager- of leviraatshuwelijk dient in de eerste plaats om de zorg voor het levensonderhoud
van de vrouw te waarborgen en het familiebezit veilig te kunnen stellen. Daarnaast spelen zorg voor
nakomelingschap binnen het zwagerhuwelijk en daarmee het voortzetten van de familietak een belangrijke
rol.
Mochten er onoverkomelijke bezwaren zijn om een dergelijke verbintenis aan te gaan, dan kan men via een
bepaalde ‘losmakingsprocedure’ van deze verplichting ontslagen worden, zoals vermeld in Deuteronomium
25 : 7-10. Bij deze z.g. chalitsaceremonie trekt de weduwe haar zwager ten overstaan van een aantal
getuigen de schoen uit, waarmee ze hem ontslaat van de verplichting een huwelijk met haar aan te gaan.
Daarna spuwt zij voor hem op de grond, als symbool van haar minachting voor zijn handelswijze. Bij deze
ceremonie wordt gebruik gemaakt van een chalitsaschoen.
Het opperrabbinaat van Israel vaardigde in 1950 een verbod op het leviraatshuwelijk uit en stelde de
chalitsaprocedure in voorkomende gevallen verplicht. Deze richtlijn wordt in alle landen waar een
rabbinale rechtbank is gevolgd. Ook in ons land vindt in orthodoxe kring de chalitsa nog steeds
plaats.
2. ISRAEL IS………..DE INZAMELING DER BALLINGEN.
WAAROM MAKEN WE ALIYAH ?
De Exodus
Organisatie Nefesh B’Nefesh helpt Amrikanen en Britten bij
Aliyah.
Leeftijd: 8-13
Vertel een van de persoonlijk verhalen over Aliyah die hieronder
staan. Of vertel een eigen persoonlijk verhaal.
Bespreek het verhaal :
Waarom besloot de hoofdpersoon op Aliyah te gaan ?
Wat vond hij fijn in Israel ? Wat vond hij niet zo leuk ?
Wat is het moeilijkste als iemand besluit om Aliyah te maken ?
Wanneer besluiten mensen hun twijfels aan de kant te zetten en op
Aliya te gaan ?
Why We Chose to Make Aliyah
by Rabbi Zev M. Shandalov
15 Tammuz 5767, 01 July 07 06:32
www.IsraelNN.com
About one week ago, we let the rest of the world in on a
little secret that our family had known for well over two years.
We finally could share with everyone our good news:
we were going to make Aliyah.
As the Rabbi of a synagogue in Chicago, and being very
involved in the community, I was concerned that the reaction
would be a very mixed one. On the one hand, I hoped that
people would be happy for us, but on the other hand,
I expected some negative feedback. I was pleasantly
surprised when the "positive" comments were 99% of the
reaction. However, I must say that one comment caught me
a little off guard.
One man approached me shortly after the conclusion of the
Shabbat on which I "announced" and, after verifying that he
had heard correctly, that indeed we were making Aliyah,
he posed a one word question: "Why?"
For a moment, I hesitated in my reply. I thought he was
asking why we chose to live in Maaleh Adumim. "No," he said,
he was curious why we were making Aliyah altogether.
I told him that, rather than give him a brief, dismissive answer
on the spot, I wanted to put my thoughts into writing and
share them with others. That is the genesis of this article.
The reasons are manifold, but I will try to coalesce them down
into just a few thoughts that should encapsulate all that I and
my family feel is the reason we are making Aliyah.
First, though, I should address the reasons we should not
make Aliyah. My wife and I were born and raised in Chicago.
Almost all of our family is in Chicago. We have most of our
close friends in the city. I am a rabbi in the community,
with involvement in many people's lives and in many organizations.
We have, thank G-d, a very nice, modest home, and we have
been very happy with the education our daughters have received
and continue to receive. Our roots are here and our lives are here.
So, how do we even think of making Aliyah?
The truth is that there is one major flaw in the preceding paragraph.
While our physical roots are in Chicago, our historic and spiritual
roots are in the Land of Israel. That being the case, our decision
to make Aliyah is, simply put, returning home.
"Home" - it has such a warm and comforting sound. From the
historical and spiritual perspectives, it is the land that HaShem
promised our forefathers and gave to them as an inheritance for
all of their children. As a descendant of the Patriarchs, we are
entitled, nay, obligated, to accept this gift from HaShem and
to settle in the land that He chose for us.
Imagine for a moment that a human king came to your home
and brought you a most beautiful present. The wrapping was
magnificent and the box was very heavy. Then, imagine leaving
that present in your garage for years and occasionally looking
at it. People come over and see the gift of the king and marvel
at the beauty from afar and even encourage you to open it.
But, alas, you have not been moved to open the gift.
Occasionally, you unwrap a little of the outer paper, but quickly,
after a few days, re-wrap it, only to leave it covered for a few
more years.
In my mind, this is how I see our relationship with the Land of Israel.
HaShem gave us this magnificent gift. He told us that, in that land,
we can do more mitzvot than anywhere else on Earth. He told us
that we will have a special reward for living there, and He told us
that He too will "live" there with us.
After many years of "leaving His gift in the garage," and after many
years of "unwrapping" this gift only to re-wrap it and leave it behind,
we have decided to "open the gift."
Perhaps the best way I can explain why we want to live in Israel
is to quote from a piece I wrote a few years ago:
I want to live in a country...
- where the seventh day of the week is Shabbat, and not Saturday;
- where your elected officials live on your block and pray in your
synagogue;
- where Torah is taken so seriously;
- where people do not spend a year's salary on an SUV;
-
where a person's home is not a measure of his success;
where my forefathers walked;
where the street names are from the Bible or names of Torah sages;
where the guy delivering water can tell me where the
closest minyan may be found;
where the land itself has kedushah;
where the land itself is a gift from HaShem;
where the spoken language is the language G-d used to create the world;
where even secular Jews invoke the name of HaShem;
that has the mountain upon which the Temple will be built;
that we pray for three times a day;
where you don't have to explain to your employer why you
need to leave early on Friday;
where you can eat chametz on the "eighth day" of Passover;
where the majority of events in Bible took place;
where many of its soldiers pray;
where people are passionate about politics;
where you can feel Shabbat is coming;
where you can feel that it is Shabbat;
where it is not "Saturday night," but it is Motzaei Shabbat;
where Sunday is not "Shabbat Sheni shel Galuyot";
where Jews have died protecting the land;
where one can be proud to be a Jew;
where Shalom is not the name of a cemetery,
but it is the fervent hope of every resident.
So, when I am asked, "Why are you making Aliyah," the answer
is that these are merely some of the reasons that we have
made this decision.
So You Want to Move to Israel?
by Sarah Azulay
http://www.aish.com/jewishissues/israeldiary/So_You_Want_to_Move_to_Israel$
.asp
February 2004
When I told people that my husband and I, with our five kids in tow,
were moving to Israel, they thought I was crazy. At some level,
I wondered the same thing.
I remember the first time I publicly revealed my plans to make
Aliyah to Israel. I had telephoned the president of our local
Jewish day school to tell him that I could not serve on the
board for the upcoming year because my husband and I, with five
little ones in tow, were moving to the land of milk and honey.
In the midst of the Intifada.
"You are moving to Israel," he said slowly, as if I must have
undergone a lobotomy.
"Yes," I replied, feeling like I was having an outer body
experience.
"And this is something you want to do," he said, indicating his
further confirmation of my temporary mental imbalance.
At some level, I wondered the same thing. Even a cursory
inventory of the muster it takes to move to Israel is enough
to make the most desirous of Zionist dreamers wither in their
tracks, and I have to admit, at the time I was no Zionist
dreamer. Initially, we had simply wanted to live closer to
my husband's family who all live in Israel.
But being close to family was not a sufficient impetus; we had
discussed the move for almost ten years -- ever since we got
married. There always seemed to be a good reason not to go.
And then, one night, as I put my four year old to bed, I sat
next to her and watched the slowing calm of her familiar
breathing, her rounded cheeks and lips puckering in and out,
as she lay in a cocooned slumber that only a child can know.
She looked so helpless, innocent, and it made me do the most
natural thing for a mother -- it made me worry. My thoughts
started to wander. What would her life be like? Who would her
friends be? What outside influences would shape her -teachers, not-so-desirous contemporaries? I worried about the
values and character traits she would develop.
Like any parent, I wanted my children to be raised with pride,
with a feeling of solid identity. I hoped that the foundation,
the core of their personality, would flourish in a land in
which every facet of life, even the secular, embodies some
representative core of the collective Jewish soul.
It struck me that for a Jew, Israel is pure nourishment,
like water for the body. No matter how gracious the foreign
host country where a Jewish spirit resides, it isn't home.
Home is everything familiar; it is connection; it is roots.
It is the unspeakable understanding that you, as a Jew,
are somehow connected to every other Jew.
I took a second look at our desires to live close to family;
to know who their Savta [grandmother] is, to know intricately
the native language of our prayer, to know what it is to
celebrate Sukkot along a lined pathway of reverberating
sukkahs, and to know that all-encompassing feeling of
belonging. These aspects seemed to tower over the benefits,
no matter how important, that we would be relinquishing.
Around this time, my husband's father had a minor surgery.
We also learned that the upcoming school tuition would sprawl
to a mentally unfathomable $22,000 for three preschool
children to attend half-days. With renewed commitment,
we reopened our Aliyah file and I plunged into the mire of
Aliyah details, four months pregnant.
Three months after our baby was born, we began our journey -seven family members, 24 suitcases (it took a caravan of
three trucks to actually take us to the airport), and
one 20-foot cubic container.
It is now just over two years later and I must admit that it
has been one of the most difficult transitions I have
experienced. I never fathomed the magnitude of the transition
-- the family, friends and community we would miss; the barrier
of the language and the simple ability to understand and
express myself whether overjoyed or overwhelmed; the variant
careers paths; and giving up all that is familiar -- knowing
where everything is on the grocery aisle, the educational
system, the friendly bank teller, our pediatrician,
over-the-counter medicines that worked best when our children
had fevers, and an endless list of what comprises the daily
routines that constitutes the comfort of the familiar.
Yet there is no description for the sense of holiness that
pervades Israel -- despite the traffic, the long lines,
the belligerence, affectionately known as "chutzpah."
The Talmud says that "to acquire Israel, you have to suffer."
Isn't this true of all that is worthwhile, of every milestone
which a person accomplishes on his life's journey? There is
a pride that comes from knowing that despite the cultural
obstacles, the ongoing terrorist attacks which threaten us,
the bureaucratic headaches, you have somehow done it.
You made the move; you are privileged to live every day in
a land that our recent ancestors could only dream about.
And everything fits so smoothly -- you don't have to explain
to anyone what Purim is, esrogs abound before Sukkot, shuls
fill many corners, and the opportunities to learn Torah and
grow spiritually can almost drown you. There is an endless,
engaging energy -- a pulse and a grace -- that comes from
the beat of the nation, a natural proud defiance that we
exist in spite of every imaginable obstacle and by the grace
of God.
And, of course, there is the incomparable sensation of seeing
your children deliriously happy because Israelis don't only
like, they love children, and they love your children.
Everyone here, including the men, is a Jewish mother and
ready to offer you advice on how to raise, educate and
form the character of your little ones.
For children, the cultural environment is more intoxicating
than a trip to Alice's wonderland. My children are filled
from the minute they rise until they settle in at night
with a womb of Jewishness.
Living in Eretz HaKodesh, the Holy Land, represents so much
- the voracious struggles, the nobility of countless lives
lost in defense of it, the gusto of moment-to-moment living,
the reflection of our values, and the hope of our redemption.
It holds the memories and traces of great spiritual and
secular giants whose paths crossed here centuries ago.
Eretz Yisrael embraces our people, and it waits for you
like a mother with outstretched arms that never tire.
It teaches you a pride and a respect for the tenaciousness
of our people, who refuse to give up, who acquire Israel
through their daily struggles. These are the heroes of our
collective present. They safeguard the homeland for all of us,
so that another generation will have the hope to return.
The powerful force of this place has brought out in me an
energy that I never knew. Yes I have learned where the items
are in the grocery store. I like our new pediatrician and
our friendly neighbors who keep a lazy eye on our children
as they play outside in the sandbox. I like visiting Savta
on a weekly basis and I have been blessed with a good place
of employment. It has all come together with the clear,
permeating warmth of a Divine hand.
---------In memory of my mother, Chana Leah bat Rivka on the fifth
anniversary of her Yahrzeit, 22 Shevat.
Author Biography:
Sarah Azulay earned a Diploma in International Law from the
University of Salzburg, a doctorate of law from the University
of San Diego, a Master of Arts in Journalism from Ohio State
University, and a B.A. from Rice University. She and her
husband are fully occupied in the joy of educating and guiding
their children. Sarah is both a licensed U.S. and Israeli
attorney who practices international corporate law in Tel Aviv.
She devotes as much time as possible to learning and teaching
Torah and imparting that influence on her family and community.
Mom, I'm Moving To Israel
by Jenna Ziman
For the Jewish people, there is no such thing as a wrong or
bad time to go to Israel.
There is nothing easy about telling your mom you are moving
to Israel. It might have been easy two years ago, but not now.
Even though my mom knew that I'd been planning this trip ever
since last summer, once the second Intifada began, she assumed
I had abandoned the idea. She was wrong. I'd just gotten quieter
in my planning.
So after too many months of stalling and time spent practicing
my response to mom's inevitable freak-out, I thought I was
finally ready to tell her. I drove over to her condominium
one sunny Monday afternoon. We sat down together in her living
room and began a light conversation.
Periodically rubbing my sweaty palms along my blue jeans during
our chat, I waited for an open door where I could insert my
announcement. My mom started talking about the political
situation in Israel. A perfect segue. My cue.
I took a deep breath, waited for her to finish her sentence,
and just as I was about to say it, mom enthusiastically declared,
"Thank God you're not going to Israel. I would just kill myself
if you were there right now!"
So I decided I should probably tell my friends first before
telling my mom. Their reactions could help me gauge exactly
what her anxiety would look like and how best to counter her
attempts to dissuade me. My speech to my friends was direct
and simple: "I just wanted to let you know that I am moving
to Israel to study Torah in a yeshiva for an indefinite
amount of time."
Their responses covered a wide spectrum: from dread to humor,
from hesitation to encouragement.
Graham: "You're going where? To study what?"
Jeff: "Selfish and dumb. So how much time do we have left to
hang out before you die?"
C.J.: "If anyone else told me they were going to Israel now,
I would go to great lengths to talk them out it. But when I
saw your words on the page, I thought, Jenna going to Israel
may mean peace in the Middle East.
Storm: "Fret, fret, fret. I can't help but fret. Just know
that I'll be doing a whole lot of fretting while you're away."
Dennis: "Now I'm gonna have to start caring about what's
going on in the Middle East. Thanks a lot." But, the most
common response I received, and the only question my dad
had for me, was, "Now? Are you sure you want to go there now?"
For the Jewish people, there is no such thing as a wrong or
bad time to go to Israel. Israel lives inside of us, no matter
where we live throughout the world. Our souls are all in Israel,
waiting for our bodies to catch up. It is not a question of
if we choose to go; it is only a question of when. When Israel
calls, you have to go; you can think of nothing else until you
do. For some of us, the time to go is now, because our
homeland is hurting; our people are angry, frustrated and
afraid.
I am going to Israel because of my love of Torah and my love
for the land and the people that protect the Torah's teachings.
As the only observant Jew in my circle of family and friends,
this is a hard idea to explain and an even harder one for
them to understand. Put simply: the times I feel closest to
God are when I am in love and when I am studying Torah.
For the Jewish people, the Torah is the blueprint to our
physical realm, our role and purpose therein, and to all
the dimensions of the universe. Jews believe that the very
essence of God seeps through each and every letter found in
the Torah. In that way it acts as a porthole through which
the divine ideal touches, however slightly, our earthly
reality. To study Torah in Israel is to bring healing to
a nation at war.
Many Jews believe that if more of us made the choice to
embody the teachings of Torah and brought that love to
Israel's wounded people, unavoidably a solution to the
social crisis in the region would be found. For those of us
choosing to go to Israel now, during such a dangerous time,
we are hoping to be part of that healing, part of the
solution. We are trying to realize the core essence of
Judaism: to love thy neighbor as thy self. And this desire
transcends all notions of fear for one's own safety.
Time to tell mom.
I didn't know my open door would come during Mother's Day
lunch. But when my mom looked at me from across the table
and said, "Jenna, tell us what's going on with you. What's
new?" I just knew I had to tell her.
"I'm moving to Israel to study in a yeshiva," I said without
blinking.
There are very few things I can say to my mom that could make
her turn instantly pale.
She stared at me, stunned. In her eyes I saw a stream of
terrifying images: burnt out buses, suicide bombers, police
checkpoints, political demonstrations, the burning of American
and Israeli flags. I recognized that this conversation was
the very one countless mothers across the world would give
anything to have again, so that they could forbid their
child from going to Israel and prevent them from never coming
back. I saw in my mom's stare pictures of all of those mothers
weeping for our faith, for their lost children, for the
sacrifices we make as Jews, and the suffering we know as a
people who are hated. But I also saw that my mom understood,
maybe for the first time, that her daughter had come to
understand her role in the world, as a woman and as a Jew.
The debate in my mom's eyes ended there, and she surrendered.
And in perfect Jewish mother fashion, she finally replied,
"Well, do you have the right clothes? Should we go shopping?"
----------------------------------------------------------This article can also be read at:
http://www.aish.com/jewishissues/israeldiary/Mom3_Im_Moving_To_Israel.asp
DE MITSWAH VAN ALIYAH.
(Kopieren blz 54 enz)
3. ISRAEL IS ……….HET THUISLAND VOOR ALLE JODEN.
WAT HEB JIJ GEDAAN VOOR ISRAEL ?
Leeftijd : vanaf 13 jaar.
Kijk met de chanichiem naar de poster.Wat gebeurt er in elk plaatje?
Laat de chanichiem vertellen over activiteiten ten bate van Israel
waaraan ze hebben meegedaan (geld ophalen voor MDA, boom kopen
bij JNF, Wizo, Demostraties, Bne Akiwa, brieven schrijven naar
kranten) en over activiteiten die vanuit Israel werden gedaan ten
bate van de Kehilla in Nederland (Shelichiem sturen, Tenach quiz, alle
hachsharah BA programma’s enz)
WAT IS DAT EIGENLIJK : THUISLAND ?
Bespreek:
- Kan een land je thuisland zijn als je er niet bent geboren ?
- Kan een land een thuisland zijn voor een heel volk ook al woont
niet iedereen van dat volk er ?
- Wat is het voordeel van zoiets ?
- Wat zijn de nadelen ervan ?
- Wat kan een thuisland doen voor de mensen die er niet wonen?
- Wat kan een persoon bijdragen aan het land waarin hij woont?
- Wat kan een persoon bijdragen aan het thuisland waarmee hij
zich identificeert, zelfs als hij er niet leeft?
Wat bindt Israel en de Diaspora ?
De madriech(a) kan nu een aantal voorbeelden beschrijven van
persoonlijkheden die Israel zagen als het thuisland van het Joodse
volk en betrokken waren met de opbouw.
(blz. 56 kopieren)
4. ISRAEL IS……..EEN PLAATS WAAR JODEN ZICHZELF
KUNNEN VERDEDIGEN TEGEN VERVOLGINGEN.
Leeftijd: vanaf 13 jaar
SPEL: Boter- Kaas en- Eieren Quiz
Maak een Boter/kaas en eieren bord en een aantal blaadjes met 0
erop en een aantal blaadjes met X erop. Zorg ook voor een paar
paperclips.
Deel de kwoetsah in twee teams team 0 en team X. Laat de teams
om de beurt een vak kiezen op het boter/kaas en eieren bord en
vervolgens een vraag beantwoorden. Is het antwoord goed dan
krijg het team het teken op het bord , op het vak dat het gekozen
heeft. Is het antwoord fout dan komt op dat gekozen vak het
teken van de tegenpartij.
Zijn er 3 X (of 0 )op een rij dan heeft dat team een punt
gewonnen. Dan worden alle vakken weer leeg gemaakt en men gaat
verder tot alle vragen zijn beantwoord.
QUIZ VRAGEN:
1) Voordat de IDF werd opgericht,werd de Jushuv in Eretz
Jisrael verdedigd tegen Arabische aanvallen door
ondergrondse groepen. Deze groepen waren : Etzel,
Haganah en Palmach – waar of niet waar ?
Antwoord: Niet waar. De namen waren : Haganah, Etzel en
Lechi. De Palmach was een speciale eenheid in de Haganah.
2) Toen werd voorgesteld dat de Jishuv zich zou voegen bij de
Britten in hun gevecht tegen de Nazis, toen weigerden de
leiders van de Jishuv dit. Waar of niet waar ?
Antwoord: Niet waar. De leiders van de Jishuv moedigde hun
mensen aan om met de Britten militair mee te vechten.
Ongeveer 27.000 Joden uit Eretz Jisrael tekende voor het
Britse leger. Sommigen diende in de “Jewish Brigade” die
gestuurd werd om de gevechtseenheden te assisteren in Europa
tegen het einde van de oorlog en om de Joodse vluchtelingen te
helpen. (De opa van Elad Ziger heeft bij deze Jewish Brigade
gezeten).
3) De Onafhankelijkheidsoorlog brak uit op 30 November
1947, de dag nadat de Verenigde Naties stemde voor de
verdeling van Eretz Jisrael in twee staten. Waar of niet
waar?
Antwoord: Waar. De resolutie van Verenigde Naties voor de
verdeling van Eretz Jisrael werd gevolgd door een golf van
aanvallen, gewelddadiger demonstraties door de gehele Arabische
wereld en aanvallen op Joodse wooncentra. De Joodse verdediging
organisaties reageerde meteen op deze aanvallen.
4) Vijf Arabische Staten stuurde militaire eenheden naar
Eretz Jisrael de dag nadat de Staat werd gedeclareerd.
Deze Arabische staten waren: Libanon, Syrië, Jordanië,
Irak en Egypte. Waar of niet waar ?
Antwoord: Waar. Al deze landen stuurden georganiseerde,
goed bewapende gevechtseenheden om te vechten tegen de
Jishuv. Deze 13.000 soldaten voegden zich bij de 10.000
Arabische soldaten in Eretz Jisrael. De Joodse populatie
bestond uit 650.000 man waarvan er 30.500 gingen vechten.
5) In de wake van de 6-daagse oorlog die uitbrak in juni
1967, lukte het de IDF voor de eerste keer om gebied te
veroveren in de Sinai regio. Waar of niet waar ?
Antwoord: Niet waar. Gedurende de Sinai Campagne in 1956,
had de IDF delen van de Sinai in handen om de schepen veilig
door het Suez Kanaal te kunnen laten varen op weg naar Elat.
Volgende een resolutie van de Verenigde Naties en tussenkomst
van Amerika, trok de IDF zich terug uit dat gebied en de
Verenigde Naties militaire eenheid werd gestationeerd op de
grens tussen Israel en Egypte.
6) De Zesdagse Oorlog brak uit omdat Israel de Joodse
Heilige plaatsen wilde veroveren zodat Joden ze konden
bezoeken. Waar of niet waar ?
Antwoord: Niet waar. De Zesdaagse oorlog brak uit tegen de
achtergrond van een militaire pact getekend door Jordanie en
Syrie; de verstelde bewapening van Egypte; en de verklaring van
Nasser, president van Egypte dat hij Israel wilde vernietigen.
Gedurende deze oorlog, vocht Israel tegen legers van Egypte,
Jordanie, en Syrie en ook tegen eenheden gestuurd door Irak.
Ondanks de gevechten aan meerdere fronten, won de IDF in zes
dagen. Het kon de posities in de Sinai behouden en ook in
gebieden de vijand teruggedrongen waar het niet op had
gerekend, zoals Judea en Samaria, de Oude Stad van
Jerushalaim en de Golan Hoogte.
7) De terroristische organisaties die tot vandaag de dag actief
zijn tegen de Staat Israel en Israëlische doelen wereldwijd
kwamen tot stand in de wake van de Zes daagse Oorlog
toen Israel de bovengenoemde gebieden veroverde in 1967.
Waar of niet waar?
Antwoord: Niet waar. De Fatah organisatie werd opgericht in
1957 en de PLO in 1964. Deze organisaties, en andere zoals hen,
werden gesteund door de Arabische staten en vielen de burgers
in Israel aan in een poging om Israel in een oorlog te trekken dat
tot haar destructie zou leiden.
8) De ‘Mossad’, Israel’s geheime dienst,was oorspronkelijk
opgezet om illegale immigranten te helpen om naar Israel te
komen, door een geheim netwerk over de wereld aan te
leggen. Waar of niet waar?
Antwoord: Waar. De volledige naam van de Mossad (=Instituut)
is “Het Instituut voor Illegale Immigratie”. Gedurende de jaren
1940 was het bezig met het brengen van Joodse vluchtelingen van
Europa naar Israel en met het vangen van Nazi Criminelen. Een
van haar grote successen was het vangen van Adolf Eichmann,
een leider van de Nazi Partij, en hem voor de rechtbank brengen
in Israel in 1960.
9) De Jom Kipoer Oorlog die in 1973 uitbrak was er de
oorzaak van dat Israel het meeste moest opgeven wat het
in de Zes -daagse oorlog had bereikt. Waar of niet waar?
Antwoord:Niet waar. De Staat Israel bleef haar strategische
gebieden behouden en versterkte zelfs haar posities in de Golan
en Sinai.
10)
In Juni 1981 bombardeerde de Israëlische Luchtmacht
de nucleaire reactor in Irak die gebouwd was met de hulp
van de Franse regering. Waar of niet waar?
Antwoord: waar. Israel heeft dit alleen gedaan. Door deze
actie heeft Israel Irak’s militaire nucleaire mogelijkheden vele
jaren achteruit gezet.
11)
De IDF heeft een gehele eenheid die is bedoelt voor
educatie en cultuur. Waar of niet waar?
Antwoord: Waar. De IDF voorziet in educatie en cursussen voor
haar soldaten. Het plant ook speciale culturele programma’s voor
haar verschillende eenheden en sectoren. Vele eenheden helpen
bij de educatie van kinderen in achterstandswijken. Ze geven ook
les in ‘Ahavat Jisrael’ in de vele veldscholen door heel Israel.
12)
Het doel van Nachal (vechtende pioniers jeugd)groepen
in de IDF is de bescherming van Israel’s waterbronnen.
Waar of niet waar?
Antwoord: Niet waar. Nachal is betrokken bij nederzettingen. Ze
helpen nederzettingen op Israel’s grenzen en strategische
plekken. Leden van deze groepen dienen in gevechtseenheden in
het raamwerk van de Nachal Brigade, en sommigen krijgen de
rang van senior officier.
13)
in 1976 bevrijdde een IDF eenheid een groep
Israëlische gegijzelden die waren gevangen genomen op een
Air France vlucht dat uit Tel Aviv kwam. Ze werden
vastgehouden in Entebbe, Uganda. De eenheid werd geleid
door Ehud Barak, die later officier werd en uiteindelijk ook
eerste minister werd van Israel. Waar of niet waar?
Antwoord: Niet waar. De eenheid dat naar Entebbe vloog werd
geleid door Yoni Nethanyahu, die werd gedood tijdens de
operatie. Ehud Barak had de leiding van de eenheid die gijzelaars
bevrijdde in een Sabena vliegtuig in 1972.
14)
Het project “Pijl en Boog” werd samen begeleid door de
IDF, de Jewish Agency (Sochnoet) en de Tzofim beweging
(Padvinders), om de band tussen de Israëliërs die in Goets
La’Arets leven en Israel te versterken. Waar of niet waar?
Antwoord: Waar. Elke zomer komen dozijnen jongeren naar Israel
om te touren, de IDF te leren kennen, en soldaten te ontmoeten
die in dienst zijn. Ze trainen met het leger.
15)In de jaren 1990 ,zette de Algemene Staff van de IDF
een document op “The Spirit of the IDF”, waarin de basis
waarden en doelen van het Israëlische leger staan. De drie
basis waarden voor de Israelische soldaat zijn: De verdediging
van de Staat, haar burgers en inwoners; liefde voor het
thuisland en loyaliteit aan het land; en menselijke waardigheid.
Waar of niet waar?
Antwoord: Waar. Toegevoegd aan deze waarden heeft de
Algemene Staff een lijst opgesteld van principes om de acties
van de commandanten te begeleiden en de mannier waarop zij
hun soldaten instructies geven. Op deze lijst staan onder
andere professionaliteit, discipline, ‘reinheid van wapens’ en de
allerhoogste respect voor het menselijk leven.
5. ISRAEL IS………EEN MODERNE, DEMOCRATISCHE
SOUVEREINE STAAT.
ISRAELS SYMBOLEN.
Kijk met de chanichiem naar de poster.
-Welke acties en gebeurtenissen zie je op deze poster?
- Welke diensten bestaan er in Israel volgens de poster?
- Hoe wordt over publieke zaken besloten in Israel?
Bekijk op de poster de symbolen:
- het Embleem van de Staat
- de nationale vlag
- de Onafhankelijkheidsverklaring
- Het nationale volkslied “Hatikvah”
Bekijk de tekst van de Onafhankelijkheidsverklaring eens nader.
Bekijk de tekst van het Hatikwa nader (met vertaling).
Wat zijn de onderliggende gedachten achter deze symbolen?
Realiseert de Staat Israel de waarden die in deze symbolen tot
uiting komen? Wat vindt jij de belangrijkste waarde.
Wat zijn de basisprincipes waarop de Staat Israel is gebaseerd?
Welke waarden zijn geïntegreerd in het dagelijkse leven?
De 4 symbolen :
De vlag, het Hatikwa, het Onafhankelijkheidsverklaring en het
wapen van Israel.
Wat is de onderliggende boodschap ?
Welke waarden van de Staat Israel kunnen we leren uit deze
symbolen?
Strepen van de Tallit en een Magen
David (zou op het schild van David hebben gestaan.) De Magen
David heeft een punt die wijst naar boven als symbool voor het
spirituele en heilige. De punt naar beneden symbool voor het aardse
en seculiere . Door een leven te leiden van Torah en Mitswot hopen
we bij elkaar te brengen het leven dat we lijden hier op aarde en
het heilige G’delijke.
Dit wapen doet ons herinneren dat de Romeinen
olv Titus de Tempel verwoestten en de Joden in ballingschap
stuurden. Ze stalen veel spullen uit de Tempel waaronder de
Menorah. Joodse gevangenen moesten door Rome lopen geketend
met de oorlogsbuit van de Romeinen. Op de Titusboog in Rome is de
afbeelding daarvan te zien. Dit was het einde van de
onafhankelijkheid van ons volk in ons thuisland. Na 2000 jaar van
vervolgingen en verbanning is het Joodse volk weer onafhankelijk
en terug in eigen land. We hebben (nog) niet de Tempel en de
Menorah terug maar het staat symbool voor terugkeer naar ons
eigen onafhankelijke Staat Israel.
De Olijftakken zij symbool voor vrede en staan ook voor het visioen
van de profeet Zecharyahu waarin hij de gouden Menorah zag
geflankeerd door twee olijfbomen. Onze geleerden zeiden dat dit
betekende dat de Staat Israel en de Tempel ooit weer herstelt
zouden worden in hun oude glorie.
Zolang als diep in de harten, de Joodse ziel verlangt .
En in Oostelijke richting, Kijkt het oog naar Zion.
Onze hoop is nog niet verloren, Om een vrij volk te zijn in ons land.
Het land Zion en Jerushalaim
De Onafhankelijkheids Verklaring van de Staat Israel.
(Verkorte versie )
Het land Israel was de geboorteplaats van het Joodse volk.
Hier werd hun spirituele,religieuze en politieke identiteit
gevormd. Hier kregen ze eerst en staat, culturele waarden van
nationaal en universeel betekenis en gaf aan de wereld het Boek
der Boeken.
Na gedwongen ballingschap uit hun land,hield het volk geloof
gedurende hun verspreiding en zijn nooit gestopt te bidden en
hopen op hun terugkeer naar haar en voor het herstel van hun
politieke vrijheid.
Gevuld door deze historische en traditionele binding, streefden
joden in elke generatie naar hervestiging van henzelf ik hun
oude thuisland. In de recente decennia kwamen ze terug in
grote getale. Pioniers, moedige teruggekeerden en verdedigers,
zij brachten de woestijn tot bloeien, deden de Hebreeuwse taal
herleven, bouwden dorpen en steden, en creëerden een
bloeiende gemeenschap dat zijn eigen economie en cultuur
beheert, van vrede houdt maar weet hoe het zichzelf moet
verdedigen,brengende de zegen van vooruitgang aan alle
inwoners van het land, en ambitieus naar een onafhankelijk
volk.
Op 29 November, 1947, passeerde in de Verenigde Naties een
resolutie voor de totstandkoming van een Joodse Staat in Eretz
Israel; de Algemene Vergadering vroeg van de inwoners vn
Eretz Israel om stappen te nemen die nodig waren om deze
resolutie te implementeren. Deze erkenning door de Verenigde
Naties van het recht van het Joodse volk om haar Staat te
verwezenlijken is absoluut.
Dit recht is het natuurlijke recht van het Joodse volk om
meesters te zijn over hun eigen lot, zoals alle andere volkeren,
in hun eigen soevereine staat.
Daarom zijn wij, leden van de Raad van het Volk,
vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap van Eretz
Israel en de Zionistische Beweging, hier verzameld op de dag
van de beëindiging van het Britse Mandaat over Eretz Israel en
dankzij onze natuurlijke en historisch recht en door de kracht
van de resolutie van de Algemene Vergadering Verenigde
Naties, verklaren hierbij de tot stand koming van een Joodse
Staat in Eretz Israel, dat bekent zal zijn als de Staat van
Israel.
De Staat Israel zal open zijn voor Joodse immigratie en voor
inzameling van de ballingen; het stimuleren de ontwikkeling van
het land ten bate van al haar inwoners; het zal gebaseerd zijn
vrijheid,gerechtigheid en vrede zoals voorzien is door de
profeten van Israel; het zal de complete gelijkheid van sociale
en politieke rechten verzekeren voor al haar inwoners ongeacht
religie, ras of sekse; het zal garanderen vrijheid van religie,
geweten, taal, educatie en cultuur; het zal bewaken de heilige
plaatsen van alle religies; en het zal trouw zijn aan de principes
van het charter van de Verenigde Naties.
We steken onze hand uit naar al onze buurstaten en hun
mensen als aanbod van vrede en goed buurmanschap, en doen
een beroep op hen om banden te maken van samenwerking en
gezamenlijke hulp met het soevereine Joodse volk dat woont in
haar eigen land. De Staat Israel is bereid haar deel te doen in
een gezamenlijke poging voor de vooruitgang van het hele
Middenoosten.
We plaatsen ons vertrouwen in de Almachtige, we zetten onze
handtekeningen voor deze proclamatie bij deze zitting van de
tijdelijke Council of State, op de grond van het thuisland, in de
stad Tel Aviv, op deze shabbat avond de 5de dag van Iyar,
5708 (14 mei 1948).
Tijdelijke Regering van Israel
Hieronder volgen teksten. Kopieer deze en knip ze uit en deel ze uit
aan de chanichiem. Vraag welke tekst bij welk van de 4 symbolen
hoort en waarom ?
“En de duif kwam terug bij hem in de avond, en in zijn snavel
was een vers geplukte olijfblad.” (Bereshiet 8:11)
“ De engel die tegen mij praatte kwam weer, en maakte me
wakker, zoals iemand uit de slaap ontwaakt. Hij zei tegen
mij,”Wat zie je?” En ik zei,” Ik zie een kandelaar helemaal van
goud, met een bowl erbovenop; er zijn zeven armen aan, met
zeven lippen aan elk van de lampen die erbovenop zijn. En erbij
zijn twee olijfbomen, een aan de rechterkant van de bowl en de
ander aan de linker kant.” (Zecharyahu 4:1-3)
Joodse gevangenen bereiken Rome na de verwoesting van de
Tweede Tempel. De gevangenen dragen de gouden menorah van
de Tempel. Het beeld staat op de Titus Boog in Rome.
Herzl accepteerde de ‘Magen David’ als het symbool van de
Zionistische beweging.
David Wolffsohn stelde voor om de Magen David samen met de
witte en blauwe kleuren en de strepen van de tallit samen te
voegen. “Laten we de tallit uit de zak halen en het ontvouwen in
het zicht van het Joodse volk en de volkeren van de wereld.”
zei Wolffsohn.
Tallit Gadol.
Dit is de grote Tallit die gedragen wordt tijden dawenen. In
sommige Ashkenazi gemeenschappen wordt het alleen gedragen
door getrouwde mannen, maar er zijn verschillende gewoonten
hierbij.
“ Je zal maken voor jezelf gedraaide draden aan de vier hoeken
van je kleren waarmee je jezelf bedekt.” (Dewariem 22:12)
“ Je engelen heffen hun stemmen, samen zingen ze uit vreugde;
want in duidelijk zicht zien zij de terugkeer van de Heer naar
Zion.” (Jishajahu 52:8)
Deze botten zijn het hele huis Israel. Ze zeggen “Onze botten
zijn opgedroogd, en onze hoop is verloren; we zijn totaal
afgesneden Ik zal mijn spirit in jullie stoppen, en jullie zullen
leven, en Ik zal jullie plaatsen op jullie aarde/grond; dan zal je
weten dat Ik, de Heer, heb gesproken en zak doen,” zegt de
Heer” (Jechezkel 37:11,14)
6. ISRAEL IS ……..HET HISTORISCHE LAND VAN HET
JOODSE VOLK.
SPELSPELSPELSPELSPELSPELSPELSPELSPELSPELSPELSPEL
Voor de jonge chanichiem vinden jullie spelletjes op de pagina hierna.
Vergroot deze plaatjes voordat je het spel speelt. Vertel de kinderen
over de plaatsen op de foto’s in het spel. Je kan ook wat plaatsen
toevoegen.
Voor de oudere chanichiem het spel WHO AM I ???
Spel over historische plekken in Israel.
Deel de kwoetsah in teams. Geef elk groep een kaart van Israel of
ten minste 1 grote kaart aan de muur. De madriech beschrijft de
plaats en de chanichiem moeten raden welke plaats de madriech
beschrijft. Zet de naam van de plaats op de kaart dmv klittenband.
Wie de meeste steden heeft geraden heeft gewonnen.( Herhaal
hetzelfde snel om te kijken of er wat van de beschrijvingen is blijven
hangen. Doe dit zonder wedstrijd element erin.)
Je vindt de vragen hierna achter de pagina voor de kleinere
chanichiem. Het spel heet WHO AM I ?
Je vindt eerst 3 pagina’s met omschrijvingen van de plaatsen en dan
een blad met de antwoorden. Als je meer wil vertellen over deze
plaatsen dan vindt je in de bijlage nog uitgebreidere omschrijvingen.
7. ISRAEL IS …………EEN GEMEENSCHAP GEBASEERT OP
PRINCIPES VAN SOCIALE GERECHTIGHEID.
TRADITIE EN PRAKTIJK.
Vertel over TSEDAKAH VOLGENS MAIMONIDES.
Laat vervolgens de poster nogmaals goed bekijken. Vraag de
chanichiem om de sociale ondersteuning op de poster te linken aan de
vormen van tsedakah van Maimonides.
De poster laat zien:
1. De Gezondheid Verzekering Wet van de Staat Israel voorziet
in de basis gezondheid diensten voor alle burgers.
2. De vele jeugdorganisaties in Israel voeden hun leden op tot
zorg en betrokkenheid voor anderen, en werk voor verbetering
van de maatschappij in zijn geheel.
3. De Staat Israel onderhoudt een reddingseenheid van de IDF
om te kunnen helpen met het lokaliseren en redden van
slachtoffers van rampen over de hele wereld.
4. Vele organisaties in de Staat Israel geven financiële hulp aan
hen in nood.
5. In het geval van oorlog of natuurrampen in vele landen in de
wereld, geeft Israel hulp aan landen in problemen in de vorm
van medische eenheden, voedsel en medicijnen, en brengen
slachtoffers naar Israel voor medische hulp.
Wat vinden de chanichiem het meest belangrijke factor van de
poster ?
Wat missen ze op de poster ?
Wat is belangrijk voor het sociale element van de Staat Israel,
gegeven het unieke feit dat het een Joodse Staat is ?
8. ISRAEL IS ………HET CENTRUM VAN JOODS LEREN EN
CULTUUR.
WAAROM IWRIET ?
Het was heel revolutionair en vernieuwend om het iwriet als
gesproken taal te gebruiken. Het heeft ook grote gevolgen gehad
voor de cultuur van de Staat Israel.
Theodor Herzl schreef in zijn “ De Joodse Staat” : “ We kunnen niet
met elkaar converseren in Hebreeuws. Wie van ons weet genoeg van
de taal om een treinkaartje te kunnen vragen in die taal ! Zoiets kan
niet worden gedaan. Maar het probleem is erg makkelijk te omzeilen.
Iedereen kan de taal behouden waarin zijn gedachten zijn thuis….en
de taal de bewijst het meest bruikbaar te zijn voor algemeen gebruik
zal worden geadopteerd zonder dat het onze nationale taal zou
moeten zijn.”
VOOR DE JONGERE CHANICHIEM:
Vertel de chanichiem over Eliezer Ben Yehudah en zijn
doorzettingsvermogen om het Hebreeuws te laten herleven en de
problemen die hij tegen kwam.
DE SITUATIE IN ERETZ ISRAEL TEN TIJDE VAN DE TWEEDE
ALIYAH.
Meeste van de nieuwe immigranten kwamen uit Rusland en Polen, net
als de immigranten van de Eerste Aliyah. Immigranten kwamen ook
uit Jemen. Er werden veel verschillende talen werden gesproken in
Eretz Israel.
Frans: was de taal van hoge cultuur, geaccepteerd en gerespecteerd
in veel landen. In de scholen opgericht door de Ki’ach organisatie, was
Frans de taal. Het werd gezien als een internationale taal.
Duits: Meeste van de Zionistiche leiders spraken Duits.
Wetenschappelijk onderzoek werden gepubliceerd in Duits; en de op
scholen opgezet door de Ezra organisatie werd Duits gesproken. Het
was de taal van Herzl en het eerste Zionistische congressen waren in
het Duits.
Russisch: meeste mensen van de 1ste en 2de Aliyah kwamen uit een
Russisch sprekende cultuur.
Jiddisch: Dit was de traditionele Joodse taal gebruikt door Joden
door heel Europa honderden jaren lang. Het was de moedertaal van
meeste immigranten van de 1ste en 2de Aliyah.
Arabisch: was de taal van de heersers van het land en Arabische
inwoners.
Hebreeuws: De Heilige taal , gebruikt voor tefillah en Torah studie.
Aan het begin van Zionistische opleving publiceerde somige
Zionistische leiders en organisaties hun geschriften in Hebreeuws,
maar de taal was al eeuwen niet gebruikt als spreektaal voor
seculiere dingen en veel mensen waren er niet bekent mee.
Er waren Joden die vonden dat de taal niet voor seculiere zaken
gebruikt kon worden dat het ontheiliging van de taal zou zijn.
VOOR DE OUDERE CHANICHIEM :
Maak een bord/collage van verschillende gedichten/teksten/liedjes
uit Israel en vermeld een beschrijving van de schrijvers.
Denk eraan om wat oudere en wat culturele helden van nu te
belichten. Hieronder volgen een aantal suggesties.
Het zou erg leuk zijn als de madriech de chanichiem een ivriet liedje
leert dat nu populair is in Israel.
: