Verslag van het plantenpracticum. (Bio`s..)

Verslag van het plantenpracticum. (Bio's..)
Doel:
In dit practicum kijken we naar de verschillende celtypen bij planten. Hiervoor zijn enkele
planten uit de schooltuin geplukt waaronder weegbree en nog iets met een wat houtige
stengel. Geprobeerd is om met een scherp mesje enkele dwarsdoorsneden te maken van de
stengel, of blad om zo iets te zien te krijgen van de diverse celtypen.
Er waren ook rode uien aanwezig op de zaal. Hiervan kan je een vliesje lostrekken en
rechtstreeks bekijken.
Middelen:
Om dit te doen is het volgende nodig: Microscoop (geen binoculair), enkele object en
afdekglaasjes, pincet of prikkertje, beetje water, kleurstoffen, planten en wat geduld.
Methode:
Van stengels moet je eerst een aantal 'coupes' snijden, een klus die niet meevalt. Het moet
zo dun mogelijk, omdat een microscoop licht dóór het preparaat laat schijnen en daarom is
dus te dik preparaat onzinnig.
Als er een goede gesneden is, kan de best uitgekozen worden, en gedurende 1 minuut
worden ondergedompeld in een kleurstof met de naam 'methyleenblauw' of fuchsinerood.
Resultaat:
1.
2.
3.
coupes van dicotyen laten zich goed snijden totdat de stengel te houtig blijkt.
Dan worden de coupes te dik.
Het lukt om de vaatbundels in beeld te krijgen. (foto1.)
Aan de hand van de radboud-link, heb ik de namen erbij gezet.
De foto's hieronder laten zien wat ik gefotografeerd heb.
Figuur 1.0 Doorsnede van de Karmozijnbes ca 200X, dicotyle plant, Methyleenkleuring.
figuur 2: Stengeldoorsnede Karmozijnbes, ca 200X. dicotyle plant, Methyleenkleuring.
Reflectie/Conclusie:
1.
Collenchym bindt blijkbaar methyleenblauw; andere delen van de stengel niet.
2.
Of het waslaagje (culticula) zichtbaar is, is de vraag. Meestal zit dit op bladeren…
3.
De vaatbundel is zo gefotografeerd zodat de buitenzijde van de stengel aan de bovenkant
van de foto is te zien.
4.
Parenchymcellen zijn behoorlijk veel groter dan de rest..
Gebruikte links:
http://www.vcbio.science.ru.nl/virtuallessons/stemgrowthslides/
Extra info: wikipedia: Basiskennis Plantenmorfologie.
Sklerenchym is weefsel met gelijkmatig verdikte celwanden die sterk verhout zijn, dit komt door de
aanwezigheid van lignine (houtstof). Meestal zijn er geen intercellulaire ruimten. De functie is het geven van
stevigheid. De cellen zijn meestal vezelvormig. Ze liggen in bundels en vormen tezamen het skelet van de
primaire stengel. De naam sklerenchym is afgeleid van het Griekse σxληρός = sklêros, dat hard betekent. De
cellen zijn eerst levend maar sterven later af als de verhouting toeneemt.
Het sklerenchym ligt onder andere rondom een vaatbundel. Ook de steencellen in vruchtvlees, zoals
bij stoofperen bestaan uit sklerenchym. Wanneer sklerenchymcellen een structuur omgeven voor bescherming
en stevigheid, spreekt men van een sklerenchymschede of een sklerenchymkap, respectievelijk bij volledige
omhulling en gedeeltelijke omhulling
Collenchym geeft stevigheid aan kruidachtige stengels en andere kruidachtige delen, zoals bladstengels en
bladschijven.
De celwanden hebben verdikkingen, meestal in de hoeken van de cellen. De verdikkingen kunnen ook lijsten of
platen vormen. De verdikkingen bestaan uit laagjes cellulose en protopectine, die elkaar afwisselen. Er zijn
zelden intercellulaire holten. De cellen zijn levend en blijven meestal ook deelvaardig. De cellen
kunnen vezelvormig zijn, met schuine tussenwanden. Ze kunnen ook bladgroen bevatten. Ze komen voor in
verschillende lagen onder de opperhuid. Het is een tijdelijk weefsel, want in oudere plantendelen neemt he
sklerenchym haar functie over. Men onderscheidt hoek- en plaatcollenchym.